‘Wat doe jij dan precies, in een week, doe je elke dag een uitvaart?’ Het is een vraag die ik met regelmaat krijg. Een eenduidig antwoord kan ik niet geven, omdat elke dag en elke week er anders uitziet. Met vrienden spreek ik ook meestal onder voorbehoud af, omdat ik nooit weet of een familie mijn hulp nodig heeft. Maar natuurlijk zorg ik ook af en toe voor vervanging zodat ik onbezorgd weg kan. En laat ik in de nacht mijn telefoon door een melddienst opnemen zodat ik fris aan de dag kan beginnen. Om enig inzicht te geven in wat mijn werk als uitvaartverzorger behelst heb ik de afgelopen week maar eens aan het papier toevertrouwd. Personen en situaties heb ik zodanig aangepast dat er geen herkenbaarheid zal zijn.
Maandag: 2 uitvaarten
Vandaag begeleid ik twee uitvaarten. Voor ik wegga check ik of ik alle papieren en mijn teksten bij me heb. Zonder het verlof tot cremeren bijvoorbeeld vindt er geen crematie plaats. Om 7.45 uur vertrek ik al naar de familie, omdat de thuisopbaring om 8.15 uur wordt afgebroken. Zodra meneer in de kist ligt neemt de familie nog een laatste keer afscheid en sluiten we samen de kist. Inmiddels rijdt de rouwauto voor en begeleidt de familie meneer zelf naar de auto. We leggen alle bloemen om hem heen. De familie stapt in eigen auto’s en ik loop een stukje voor de rouwauto de straat uit. Vervolgens rijd ik vlug voor de rouwauto arriveert naar het crematorium, waar ik de auto en familie weer opvang. Ik richt de aula in met waxinelichtjes om de uitvaartkist, een paar grote foto’s van meneer en natuurlijk de bloemen en de tekeningen van de kleinkinderen. Voor we starten neem ik het draaiboek door met de aulamedewerker. Aan het einde van de dienst lopen de echtgenote en kinderen mee naar de ovenruimte, waar zij bij de invoer aanwezig zijn. De medewerker van het crematorium legt uit dat er een vuurvast steentje meegaat met meneer, zodat te allen tijde tijdens het proces duidelijk is van wie de as is. Als de condoleance is afgelopen praat ik even na met de familie en ga dan snel naar huis om te lunchen. Ondertussen is er een offerteaanvraag binnen gekomen. Ik bel de familie, geef een indicatie en spreek af dat ik de begroting in de avond toestuur. Ik pak mijn spullen bijeen voor de tweede uitvaart van vandaag. Het is een Surinaamse uitvaart. Bij aankomst bij de begraafplaats staan de WiKandoe dragers en het bazuinkoor klaar om mevrouw al dansend en muziek makend naar de aula te begeleiden. Bij de dienst is de kist geopend zodat iedereen afscheid kan nemen. Er wordt veel muziek gemaakt, gehuild en gelachen. Ook de grafgang wordt door de WiKanDoe drages verzorgd en opgeluisterd door het bazuinkoor. Na de condoleance, het is inmiddels 18.15 uur, ga ik naar huis, waar manlief gelukkig heeft gekookt. In de avond maak ik zoals beloofd de begroting en verstuur ik deze.
Dinsdag: Administratie en tijd voor mezelf
In de ochtend werk ik de administratie bij. Per uitvaart zijn er toch al snel drie tot zes leveranciers die een factuur sturen. Ik regel de uitkering van de verzekeringspolissen als die er zijn en de factuur naar de familie moet ook verstuurd worden. Halverwege de ochtend gaat de telefoon: vader heeft niet lang meer en wil graag zelf nog zijn wensen uitspreken. ‘Kunnen we al een afspraak met u maken?’ Jazeker kan dat. Ik ben altijd ‘blij’ als mensen tevoren nadenken over hun wensen en vragen of een voorgesprek mogelijk is. Het neemt een last van de schouders van de nabestaanden. Informatie komt ook beter binnen op het moment dat je iets minder emotioneel bent. Keuzes worden minder impulsief gemaakt. Uiteraard wil je altijd het beste voor je dierbare. Maar overal hangt een prijskaartje aan. Het is fijn als dit tevoren bekend is en er goed over nagedacht kan worden.
De middag is rustig. Het is mooi weer, dus ik neem het ervan en maak een lekkere wandeling. Ook bel ik met de familie die ik donderdag begeleid om te vragen hoe het gaat en of zij vragen hebben op dat moment.
Woensdag: Uitvaart regelen en uitwerken
Op woensdagochtend vroeg heb ik pianoles. Met opzet om 9 uur, omdat ik weet dat dat een tijd is waarop ik niet vaak hoef af te zeggen.
Vannacht is er een melding van overlijden binnengekomen. Ik bel de familie en spreek af hoe laat ik bij ze zal zijn vandaag. Na de pianoles pak ik mijn spullen bij elkaar en ga ik naar ze toe. We praten eerst over wie meneer was, wat zijn interesses waren en hoe hij overleden is. Daarna gaan we aan de slag om de uitvaart te regelen. Opbaarlocatie, verzorgen met familie, het uitzoeken van de uitvaartkist, de voorkeurslocatie, het komt allemaal aan bod. Ik reserveer het crematorium en dan is het wel even genoeg voor de familie. Zoveel informatie… We spreken af dat zij, op basis van de handvatten die ik ze geef, aan de gang met de tekst voor de rouwkaart. En dat ze ook een foto zoeken voor op de kaart.
Thuisgekomen (ik werk, ook buiten Coronatijd, vanuit huis) bel ik eerst met de familie waar morgen de uitvaart plaatsvindt. Ik neem de laatste details rondom het draaiboek door. Aansluitend maak ik mijn teksten en leg ik alles klaar voor morgen. Daarna zet ik de bestellingen voor de familie van vanochtend uit en regel ik de aangifte van overlijden. Ondertussen is de tekst en foto voor de kaart al binnengekomen en is er ook een eerste proef die ik naar de familie stuur. Na twee keer heen en weer is deze akkoord en bestel ik, zodat de kaart morgen al bezorgd wordt bij iedereen. Tussendoor hebben zowel de vervoerder als de dragers gebeld om de gegevens voor morgen te controleren. Zo fijn dat zij mij altijd bellen om nog even te checken of alles zoals zij het hebben begrepen ook juist is! Op één telefoontje na heb ik een vrije avond.
Donderdag: Een uitvaart voorgaan en een evaluatie
Midden op de dag begeleid ik een uitvaart. Ervoor doe ik niet veel, behalve contact met de familie van gisteren, zodat zij door kunnen met muziek, draaiboek etcetera. Erna ga ik naar een familie die ik eerder begeleid heb om te kijken hoe het met hen gaat, na te kletsen en vragen te beantwoorden.
Vrijdag: Veel telefoon en een voorgesprek
Het regent telefoontjes en mailtjes (nou ja, 7 op een ochtend vind ik wel veel). Een paar verkeerd verbonden, sommigen hebben een simpele vraag, anderen willen graag een wensenboekje of offerte ontvangen. Dus, aan de slag. In de middag heb ik het voorgesprek met de meneer van dinsdag. Ik werk zijn wensen uit en maak er een begroting bij. Fijn om iemand ‘gekend’ te hebben als ik straks de uitvaart begeleid… In de avond belt een collega ondernemer. Ze voelt zich ziek. Of ik morgen haar uitvaart kan begeleiden. Ik kan gelukkig ja zeggen, zodat ze haar bed in kan duiken nadat zij de familie gebeld heeft. Meteen daarna bel ik met de familie en stem nog een en ander af.
Zaterdag: Invallen voor een collega en voorbereiden uitvaarten
Ik begeleid de uitvaart voor de collega. Verre van ideaal voor de betreffende familie, die natuurlijk een band met haar heeft opgebouwd. Gelukkig snappen ze ook dat ziek ziek is, zeker in Coronatijd. Na de uitvaart ga ik nog even aan de slag: dossiers bijwerken, wat bellen met families. In de hoop dat ik, als ik dat allemaal nu doen, een rustige zondag heb…
Zondag: Vrij
Het blijft rustig. Daar ben ik wel blij om, want ik wil graag dat alle families die ik begeleid mijn volle aandacht krijgen. Daarvoor moet je als uitvaartverzorger zelf ook de nodige rust pakken. En met vier uitvaarten die ik begeleidde en twee uitvaart regelgesprekken was dit een behoorlijk intensieve week.
“Heeft u vragen het vastleggen van uw uitvaartwensen, over een uitvaart in Amsterdam of over uitvaartkosten? Bel dan Onyx Uitvaartverzorging Amsterdam telefoonnummer: 020 290 4916.”
